ZEVENAAR - “Hun moeder is weg, verdwenen, spoorloos. En tot op de dag van vandaag is geen enkel teken van leven van haar vernomen. Ook haar lichaam is niet gevonden. En zomaar verdwijnen, zonder iets te zeggen, dat zou hun moeder nooit doen.” Dat zei de officier van justitie vandaag tijdens de strafzaak tegen een 60-jarige verdachte uit Zevenaar. Hij wordt door het Openbaar Ministerie verantwoordelijk gehouden voor het doden van zijn levenspartner en vervolgens het doen verdwijnen van haar lichaam. De eis: een gevangenisstraf van 20 jaar.

Op vrijdag 29 december 2023 verdwijnt de 42-jarige Yildiz in Zevenaar spoorloos. Ze wordt die ochtend nog gezien op haar werk en rond het middaguur belt ze nog met haar dochter; dat blijkt achteraf het laatste levensteken. Een week later wordt de vrouw –haar levenspartner heeft tot dat moment haar verdwijning stil gehouden- door een collega als vermist opgegeven. Een groot team van politie en OM wordt betrokken bij het onderzoek.

Ondanks dat er kostbare tijd is verstreken (die normaal gesproken essentieel is om een vermiste persoon terug te vinden) wordt een intensieve zoektocht op touw gezet, waarbij op meerdere locaties wordt gezocht met honden en radars. Ook het publiek wordt via het tv-programma Opsporing Verzocht ingeschakeld. Dat alles levert helaas niets op.

Aanvankelijk lijkt een vrijwillig vertrek een optie, omdat haar zoon in Turkije en verdachte op de avond van 29 december 2023 een afscheidsbericht van haar ontvangen. Daarvoor bestaan in de ogen van het OM echter geen aanknopingspunten, maar juist alleen tegenstrijdige indicaties. Haar telefoon blijft achter in de woning en gaat daar een dag na haar verdwijning uit de lucht. Normaal gesproken is ze zeer actief op social media, maar ook dat valt stil. Op haar bankrekening vinden geen transacties meer plaats, terwijl ze voorheen bijvoorbeeld maandelijks geld overmaakte naar haar kinderen. De auto die ze dagelijks gebruikte staat gewoon voor de deur. Op de dag dat ze spoorloos verdween vroeg ze op haar werk juist of ze meer uren aan de slag kon.

Alle andere mogelijkheden -natuurlijk overlijden, een ongeval, zelfdoding- zijn onderzocht en uitgesloten; voor geen ervan bestaan concrete aanwijzingen. Ook voor een alternatief scenario, namelijk dat iemand anders verantwoordelijk is voor haar dood en verdwijning, is geen steun te vinden in het dossier.

Gaandeweg het onderzoek concludeert het OM dat het slachtoffer niet meer in leven is en is gedood. Uitgebreid rechercheonderzoek wijst in de richting van de levenspartner van het slachtoffer. Volgens het OM kan het niet anders dan dat het verdachte is die zijn partner om het leven heeft gebracht.

Half februari 2024 wordt hij aangehouden en sindsdien zit hij in voorlopige hechtenis. Tijdens verhoren bij de politie praat verdachte zichzelf klem. Verklaringen worden aangepast wanneer verdachte met nieuwe feiten wordt geconfronteerd, verdachte verklaart daarnaast leugenachtig, ongeloofwaardig en tegenstrijdig, onder meer waar hij de dag na verdwijning van het slachtoffer was. In de woorden van de officier van justitie voor de rechtbank in Arnhem: “De verklaringen van verdachte rammelen aan alle kanten en kloppen totaal niet. Verdachte heeft met zijn handelen vooral zichzelf in de schijnwerpers gezet.”

Hij is op de avond van haar verdwijning veelvuldig in de weer geweest met telefoontoestellen en het verwisselen van SIM-kaarten die daarin zitten. Verstuurde ‘afscheidsberichten’ die de kinderen en verdachte zelf op de avond van de verdwijning ontvingen, zijn volgens degenen die de berichten ontvingen niet van de vrouw afkomstig. Zelfs de kinderen van verdachte zelf bevestigen er de teksten van hun vader, oftewel verdachte zelf, in te herkennen. Ook tijdstippen en de locatie van de verstuurde berichten wijzen in de richting van verdachte.

De feiten en omstandigheden ondersteunen volgens het OM een misdrijfscenario, en die spreken in het nadeel van de verdachte. Het gaat dan onder meer om bloedsporen die -ondanks een grondige schoonmaakbeurt- worden gevonden in rubbers in de kofferbak van een auto. Ook wordt bloed aangetroffen op sierkussens in de woonkamer van de woning. Beide sporen bevatten het DNA van het slachtoffer.

Over de bewuste dag (29 december) bijvoorbeeld verklaart verdachte wisselend. Eerst stelt hij de hele dag thuis te zijn geweest en in bed te hebben gelegen. Als hem wordt voorgelegd dat de auto van het slachtoffer, die verdachte eerst beweerde nooit te gebruiken, twee keer op de A12 –op de heen- en terugweg- door de kentekenplaatherkenning (ANPR) is herkend, past hij zijn verhaal aan. Het OM: “Uit het niets verklaart verdachte dat hij die avond vanuit Zevenaar vuilniszakken heeft weggebracht naar Arnhem. Met de auto van Yildiz, via de snelweg. Het zou gaan om drie prullenbakzakjes.”

De officier van justitie vandaag voor de rechtbank in Arnhem over de strafeis die hij uitsprak: “Verdachte heeft zijn partner van het leven beroofd. Daarmee heeft verdachte ervoor gezorgd dat drie jongvolwassen kinderen verder moeten leven zonder hun moeder. Door zijn handelen heeft verdachte de nabestaanden van Yildiz onbeschrijfelijk leed en verdriet toegebracht.”

Het OM rekent het verdachte zwaar aan dat er geen verklaring is gekomen wat er is gebeurd met het lichaam van zijn slachtoffer. “Verdachte heeft niet alleen Yildiz gedood, maar ook haar lichaam weggemaakt”, zei de officier van justitie. “Ze is nooit teruggevonden. Daarmee heeft verdachte de kinderen en nabestaanden van Yildiz nog veel méér ontnomen. Zij hebben geen afscheid kunnen nemen van hun moeder en geliefde. Geen laatste aanraking, geen laatste kus. Zij hebben haar geen begrafenis kunnen geven. Zij hebben geen graf dat ze kunnen bezoeken, geen plek om te rouwen. Dat maakt het allemaal nog moeilijker om te verwerken.”